در آرزوی تو گشتم به هر دیار بسی

وجود خاکی ما را به کوی دوست چه کار

همی روم ز پی کاروان فقر مگر

به آتشی که درین شب ز دور می بینم

ندید منزل سیمرغ چشم شهبازان

به باد رفت سر سرکشان درین سودا

مگر که باد نسیمی بیارد از گلزار

به جانم از نفس صبح می رسد بویت

در اشتیاق تو خواهد همام جان دادن