ای صبا آنچه شنیدی ز لب یار بگو

هم تو داری خبر از زلف گره بر گرهش

شرح غارتگری زلف دلاویز بکن

همه از فتنه و آشوب نخواهم پر سید

گوش را چون که ز پیغام نصیبی دادی

چون حکایت کنی از دوست من از غایت شوق

تا که از شرم گل از غنچه نباید بیرون

تا دگر سرو ننازد به خرامیدن خویش

ای صبا بنده نوازی کن و احوال همام