پیش یاران امشبی ناخوانده مهمان آمدم

مجلس این قوم را از رنگ و بویی چاره نیست

صورت جانم که هر چشمی نبیند روی من

عاشقانم را چو بر گوی گریبان غیرت است

در سخن از پسته خندان همی ریزم شکر

عاشقان را گر چه از هجران پریشان داشتم

تا دل سرگشتگان چون گوی سرگردان کنم

گر چه تر کم خوی ترکی کرده ام بیرون زسر

سال ها در جست و جویم بود سر گشته همام