ما می رویم داده تو را یادگار دل

خوش دار هفته یی دل مارا که سالها

ترسم که در حساب نیارد دل مرا

آهسته گر کند گذری بر سرت نسیم

زینجا که میروم دل خود را کجا برم

رغبت نمی کند به سفر دل ز کوی دوست

در هیچ منزلی دل ما را قرار نیست

ما زحمت تن از سر کوی تو می بریم

روزی که زیر خاک شود این تن همام