دل بامید کرم دادم و دیدم ستمت

دارم آن سر: که بخاک قدمت سر بنهم

تویی آن پادشه مملکت حسن، که نیست

لطف تو کم ز کم و جور تو بیش از بیشست

عاشق دلشده را موج غم از سر بگذشت

رقم از مشک زدی بر رخش، ای کاتب صنع

دفتر شرح غمت رفت، هلالی، همه جا