روز نوروزست، سرو گل عذار من کجاست؟

مونسم جز آه و یارب نیست شبها تا بروز

گشته مردم، هر یکی، امروز، صید چابکی

نیست یک ساعت قرار این جان بی آرام را

سوخت از درد جدایی دل بامید وصال

روزگاری شد که دور افتاده ام، آخر بپرس

بود عمری بر سر کویت هلالی خاک ره