روی با ما کن، که چشم او نبیند روی تو

چشم بد، یارب، نیفتد بر رخ نیکوی تو!

تا نبینم غیر را زین بیش همزانوی تو

این چه خوی و این چه بیدادست؟ داد از خوی تو!

خون من، باری، نیامیزد بخاک کوی تو

بعد ازین روی نیاز ما و خاک کوی تو

همره باد صبا برخیزم، آیم سوی تو

گر نبودی مایل طاق خم ابروی تو