چند گیرد جام می کام از لب میگون او؟

قصه لیلی و مجنون پای تا سر خوانده ام

مهر آن مه را بجان خواهم، که بس لایق فتاد

داغها دارم بدل چون لاله و نتوان نهفت

درد ما چون حسن او هر روز اگر افزون شود

از فسونگر نیست چون بیخوابی ما را علاج

نامه قتلم نوشت و ساخت عنوانش بخون

سرو میگوید هلالی قد موزون ترا