دامن چون تو گلی حیف که گیرند خسان!

تیره شد آینه لطف تو زین هم نفسان

شکرستان تو حیفست بکام مگسان

که بغیر از هوسی نیست درین بوالهوسان

چاره اش وصل حبیبست، خدایا، برسان!