خیز، تا امروز با هم ساغر صهبا کشیم

باغ و بستان دلکشست و کوه و صحرا هم خوشست

کس چرا از دست دنیا ساغر محنت کشد؟

ساقیا، میخانه دریاییست پر ز آب حیات

نازنینان سرکش و ما در مقام احتیاج

چون ز حال زار خود پیش تو نتوان دم زدن

ای رقیب سنگدل، زین خشم و کین بگذر، که ما

فکر خوبان کن، هلالی، فکر دیگر تا بکی؟