پس از عمری، که خود را بر سر کوی تو اندازم

پس از چندی که ناگه دولت وصل اتفاق افتد

نبینم ماه نو را در خم طاق فلک هرگز

تو می آیی و من از شوق می خواهم که: هر ساعت

رقیب سنگدل زین سان که جا کرده بپهلویت

دلی کز دست من شد، آه! اگر روزی بدست آید

هلالی را دل دیوانه در قید جنون اولی