شوق درون بسوی دری می کشد مرا

با آن مدد که جذبه عشق قوی کند

تهمت کش صلاحم وزین لعبتان مدام

صد میل آتشین بگناه نگاه گرم

خاکم مگر بجانب خود میکشد؟ که دل

من آنقدر، که هست توان، پای میکشم

از بار غم، چو یکشبه ماهی، بزیر کوه