آخر از غیب دری بر رخ ما بگشاید

دلبران، کار من از جور شما مشکل شد

بر دل از هیچ طرف باد نشاطی نوزید

نگشاید دل ما، تا نگشایی خم زلف

باشد آسایش آن سیم تن آسایش جان

میکشم آه که: بگشا رخ گلگون، لیکن

تا بدشنام هلالی بگشایی لب خویش