که کردش کافل ارزاق لطف قادر منان

شود بی باک آهوبره گرگ پیر را مهمان

کند در بیشه شیر شرزه چنگال خود از دندان

به یمن همت عالیش چون گردید آبادان

به خوبی روضهٔ رضوان به صافی چشمهٔ حیوان

نسیم صحن آن همواره عنبربیز و مشک افشان

سزد هر چند بر گلزار جنت نازد اصفاهان

که در وی با نیش خرم زید با عمر جاویدان

همی نازد به اصفاهان ازین دلکش بنا کاشان