134
غزل شمارهٔ ۸۸
زهی از رخ تو پیدا همه آیت خدایی
ز جمالت آشکارا همه فر کبریایی
نسپردمی دل آسان به تو روز آشنایی
خبریم بودی آن روز اگر از شب جدایی
نبود به بزمت ای شه ره این گدا همین بس
که به کوچهٔ تو گاهی بودم ره گدایی
همه جا به بی وفایی مثلند خوب رویان
تو میان خوبرویان مثلی به بی وفایی
تو درون پرده خلقی به تو مبتلا ندانم
به چه حیله می بری دل تو که رخ نمی نمایی
شد از آشناییش جان ز تن و کنون که بینم
دل آشنا ندارد خبری ز آشنایی
گرهی اگر چه هرگز نگشوده ام طمع بین
که ز زلف یار دارم هوس گره گشایی
همه آرزوی هاتف تویی از دو عالم و بس
همه کام او برآید اگر از درش درآیی