128
غزل شمارهٔ ۵
تو ای وحشی غزال و هر قدم از من رمیدن ها
من و این دشت بی پایان و بی حاصل دویدن ها
تو و یک وعده و فارغ ز من هر شب به خواب خوش
من و شب ها و درد انتظار و دل طپیدن ها
نصیحت های نیک اندیشیت گفتیم و نشنیدی
چها تا پیشت آید زین نصیحت ناشنیدن ها
پر و بالم به حسرت ریخت در کنج قفس آخر
خوشا ایام آزادی و در گلشن دویدن ها
کنون در من اگر بیند به خواری و غضب بیند
کجا رفت آن به روی من به شوق از شرم دیدن ها
تغافل های او در بزم غیرم کشته بود امشب
نبودش سوی من هاتف گر آن دزدیده دیدن ها