زمین سبز نسرین خیز شد چون گنبد خضرا

ز لطف باد نوروزی جهان پیر شد برنا

هوا آکنده در جیب و گریبان عنبر سارا

گلاب افشاند بر چشم خمارین نرگس شهلا

به پای گل به کار جان فشانی بلبل شیدا

چو قمری پر زند از شوق روح سدرهٔ طوبی

گشود از بهر حاجت پیش دادار جهان آرا

نهان از نارون پرسید کای پیر چمن پیرا

سر لهو و لعب دارند زین سان فاحش و رسوا

میان انجمن دمساز شد با ساغر و مینا

که با اطفال می رقصد میان باغ بر یک پا

نه از نامحرمان شرم و نه از بیگانگان پروا

عیان با لاله جام می زند رعنای نارعنا

که امروز امهات از شوق در رقصند با آبا

بر اورنگ خلافت کرده شاه لافتی ماوا

امیرالمؤمنین حیدر علی عالی اعلا

به نسبت صهر پیغمبر ولی والی والا

قوام مذهب و ملت، نظام الدین و الدنیا

که بی چون است و بی انباز آن یکتای بی همتا