زمین به ولوله بنشست

زمان به هلهله برخاست

پرند سبز درختان باغ را آراست

شکوفه ها بشکفت

شکوفه های شکوفان

و با صدای رسا آسمان پهناور

رساترین طنین را

به چرخ چارم خواند

و این شگون مظفر را

از این من آلوده این من خاکی

به آن فرشته

سرشته ز خوی افلاکی

به آن نشانه خوبی

به آن یگانه ترین کسان درودی گفت

به وسعت همه آبهای دریاها

به وسعت پاکی