ز بامِ مسجد الأقصی مؤذّن

به راحی کن دوایِ دردِ مخمور

غلط در وعده ی فردا نداری

جزا المحسنین برخوان و در ده

به نامحرم مده حرمت نگهدار

علاجِ جهل اگر بقراط باشی

موافق باش و از ضدّان حذر کن

من و تو هر دو مجبوریم و محکوم

نخواهی خورد بیش از روزیِ خویش

به پایِ خنب در می خانه بنشین

ز نام و ننگ بیرون آی و اینک

مرا باری نمانده ست آرزویی

نشسته بر سرِ گنجینه ی خویش

چه باک ار در خراباتی به ظاهر

نزاری بعد از این آزاد و فارغ