یک بوسه زان دو شکَرِ شیرین تر از نبات

خضر از کجا و خطِّ غبار تو از کجا

خواهد که احتراز کند از بلا خرد

دانم که احتمالِ مواعید واجب است

تا بر بساط عشق نشستم بدیده ام

تا آخرین نفس که به گرداب می رود

ای رویِ خوبت از درِ بغداد خوب تر

نقشِ رخِ تو گر سویِ هندوستان برند

اسلامیان اگرچه به احکامِ مفتیان

گر هیچ روزی از درِ بت خانه بگذری

هستم به اختصاص مپندار نیستم

آری به شرطِ محبّت ترا به حق

بر هر دو چشم گرد گیرد و گردن نهد به طوع