چنان آرزومندِ دیدارِ اویم

چه ها می رسد بر سر از دستِ هجر

از آن گه که محرومم از رویِ خوبش

شبی سدره از ژاله ی ارغوانی

اگر چه بمردم ز هجران ولیکن

چو کحل الجواهر کشم در دو دیده

به جز جامِ می غم گساری ندارم

من و کوزه ی راح گو سنگ طعنه

نزاری شکیبایی از می ندارد