76
شمارهٔ ۹۲۰
ما که دیوانگانِ مدهوشیم
عشق از مردمان نمی پوشیم
گرچه با عشق برنمی آییم
هم به نوعی که هست می کوشیم
در مقامات عشق می بازیم
در خرابات دُرد می نوشیم
بنده ی شاهدانِ خوش چشمیم
بل که هندویِ حلقه در گوشیم
هر که را دوست داشتیم برو
هر زمانی زمانه بفروشیم
گاه بینندگانِ بی چشمیم
کاه گویندگانِ خاموشیم
راه بی منزل است و می پوییم
بحر بی ساحل است و می جوشیم
حرفِ دیوانگان بیار که ما
سخنِ عاقلان بننیوشیم
چون نزاریِ مستِ لایعقل
واله و بی قرار و بی هوشیم