هر چه بر اندیشم از تو زار بگریم

نشترِ رقّت فرو برم به رگِ جان

یاد کنم زان چو سیم سیبِ زنخ دان

سیمِ بنا گوشِ تو چو در نظر آرم

هر نفس از حیرتِ زمرّدِ خطّت

تا بنسوزم ز سینه آه برآرم

هرچه بنالم به اضطراب بنالم

گفت کسی پیشِ من ز درِّ عدن باز

از دُرَر دیده نزاری مسکین