جرعه ای از جام وصل او نچشیدیم

از پس عمری که انتظار کشیدیم

خود نرسید آن به ما و ما برسیدیم

بس که به خود هم چو کرم پیله تنیدیم

بی هده بر سمت رای خویش دویدیم

جمله ز تشویش هیبتش برمیدیم

گرچه به زاری و زور باز چخیدیم

وز درکات مشابهت برهیدیم

باز سوی آشیان سدره پریدیم