ای باغبان سماع کن آواز عندلیب

با سوز او بساز که هم بر تو واجب است

چون آه عاشقان ز جفای تو می رسد

بگذار تا بنازد بر روی گل دمی

خوش خوش خروش می کند از سرّ غنچه گل

چون راز عندلیب زگل فاش می شود

هرچند می نهد گل رعنا به طنز خار

راویّ گفته های لطیف من است او

من هم چو خضر ریخته در کام او زلال

آهنگ زیر زار نزاریّ سوزناک

بر گرد خم بود همه پرگار من چنانک