چو لطف کردی و برداشتی به اعزازم

مکن ز یار به آزار ترکِ دلداری

چنان ضعیف شدم در فراقِ تو که به جهد

چنان ز شوقِ تو مستغرقم که از حیرت

مگر موافق رایِ تو نیست می خوردن

چه می کنم نخورم ترکِ دُردِ می کردم

نزاریِ توام آخر اگر چه هیچ نی ام