دین و دل بفروختم تا می خرم

بی می آخرروز با شب چون برم

بل فرو می ریزد از هر پیکرم

گر به چشم استحالت بنگرم

هر چه یاد از لن ترانی آورم

گر بود بر فرش آتش بسترم

گاه و بی گه تا به کویش نگذرم

روی در روی خیالش خوش ترم

بل که من هم، وین که دارد باورم

طرفه باشد گر درآید از درم

داد من روز قیامت داورم

من چنین بیهوده غم تا کی خورم