توبه ای کردم و گفتم که دگر می نخورم

به ستم توبه ی مستحکم من بشکستند

طمعم بود که از غیب حضوری بخشند

محشر این است که من هر دم و هر لحظه درو

من به خشنودی دل از سر جان آزادم

خبر آن نیست که از کس خبری گویم باز

گر از اسرار نهان بی خبران بی خبرند

من به امرالله در خلق اضافت بینم

هوس دنیی و عقبی ز سرم بیرون شد

سالکم مرحله بر مرحله می پردازم

به جوان مردی مردان جهان باز که گر

همه بی من بود و هیچ نباشد بی او

تا کسی را طمع از من نبود ستر و صلاح