مرغ و ماهی همه شب خفته و من بیدارم

که شبی بر سرِ کویِ تو به پایان آرم

از بهشتی که نه آن با تو بود بیزارم

پس من این جا هم از آن چشم حواری دارم

که برآید به چمن شاهدِ خوش رفتارم

لب نهم بر لب جانانه و جان بسپارم

چند ازین بار کشم صبر نماند این بارم

دگر آهنگِ فضولی نکند پندارم

که از آن گل نتوانم که دگر سر خارم

وین همه با دلِ او ساختن از ناچارم