دردا که سی ز عمر به غفلت گذاشتم

پنداشتم که تابعِ فرمان ایزدم

معلوم شد که هیچ ندانسته ام چو چشم

از تیغِ آفتاب اجل سر نبرد کس

گر نیکویی نکردم چندی ز فعلِ بد

پرسیدم از پدر نُکَتی وان لطیفه را

گفتم بگوی تا به چه حالی چه گونه ای