کوزه بر دوشِ راهب دیرم

من که دردی کش خراباتم

گاه از مشرکانِ توحیدم

نه که در حوضِ کوثرِ تحقیق

نه که در درجِ مدرجِ توحید

به خرد می سزد مفاخرتم

عقل کلّی به اختیار دهد

نفسِ قدسی به احتیاط نهد

مگر افسانه گوی پندارد

نیستم از معلّمانِ جهول

دیده کو تا ببیند اسرارم

نه نزاری به هرزه لاف مزن

نه به دعوی به ابتدا گفتی

یک سخن راست گفته ای از خویش