به رغمِ دشمنی و دیدم جمالِ دوست به کام

که در مشاهده ی دوستان خوش است مدام

عرق ز هیبتِ آنم فرو چکد ز مسام

چنان که بادیه ی شوقِ عشق بی انجام

به دستِ باد صبا داده ام اُلام اُلام

چه گویمت که چه آمد به رویم از ایّام

به روزگار حکایت کنم علی الاتمام

حلال زاده نی ام گر نگفته ام که حرام

که دردِ عشق نگیرد به دُردِ می آرام

که زهر می خورم از غصّه یا شراب از جام

که حاجتِ می و مسکر نبود و عطرِ مشام

به گوشِ من که مخالف کدام و راست کدام

که احتیاط کند مرغِ زخم خورده ز دام