از تُتُق آمد برون خاتونِ گل

لیلیِ باغ از نقاب آمد برون

ابرِ تر دامن به عمدا می کند

باد برهم می زند از نازکی

حبّذا مشّاطه ی قوسِ قزح

با دلِ من مانَد و با رویِ دوست

وِردِ بلبل در فراقِ وَرد چیست

می به شادی نوش کن ای نیک بخت

ظلم باشد آبِ رز بر من حرام

شد نزاری فتنه ی مُل هم چنانک

زهره گو بنواز عود و بازگوی