هرگز نبردمی دگر از غصّه نامِ دل

رویِ خلاص نیست به حیلت ز دامِ دل

پس بی غم از چه نیست زمانی مقام دل

جز او به دوستان که رساند پیامِ دل

در بندگیِ حضرتِ جانان سلامِ دل

چندین مبالغت ز پیِ احترامِ دل

روزی رسم مگر ز دهانت به کامِ دل

از خون که تا به لب برسیده ست جامِ دل

آری به روزگار کشند انتقامِ دل