چون چنین شد ساقیا درده شرابی بی درنگ

پاک بازان فارغ اند از نام و ننگ و صلح و جنگ

جامِ می بر دست کردن طوقِ گردن زلفِ چنگ

کی به نیلِ مصر ماند خاصه نیلی پر نهنگ

کندنِ جان است بودن با رقیبانِ پلنگ

حاش لله نوش دارو را لقب دادن شرنگ

چون توان بردن به حیلت صبغة الله را ز رنگ

می زداید از سوادِ دیدۀ دل تنگ زنگ

چون نزاری هر که زد در دامنِ تسلیم چنگ

چون خدنگ از شست و مرغ از دام و صید از پالهنگ