ای خطبۀ سعادتِ کلّی به نامِ عشق

در عشقم از سیاستِ سلطان نهیب نیست

کس را به دستِ عقل میسّر نمی شود

صاحب خرد بسا که جگر خورد و در نیافت

استادِ کاملان همه عشق است و علم و عقل

دیوانگان که مست الستند همچنان

مجنون که جرعه ای به مذاقش رسیده بود

ما نیز هم ز جمله ی مستان عاشقیم

مادر به نام و ننگ بپرورد و شیر داد