منم و گوشه تنهایی و بی یاری خویش

ساکن کنجم و دیوانه شده ستم از چه

شیوه ای هست مرا بی غرض از ای هم نفسان

التفاتم نه به خود باشد و نه هم به کسی

من ز مبدای ازل مست و خراب آمده ام

بس که خواهم دل اصحاب بدست آوردن

با خرد راست بگوییم شده ام بیگانه

نه گرفتار چنانم که خلاصم باشد

وای من تا به کی از دفتر و دیوان سیاه

از کسی نیست مرا شکر و شکایت خالی