اگر آدمی زاده ای رخ مپوش

ختا در فغان است و چین در خروش

خَضِر بر کنار و میان پر ز نوش

به آزردن بی گناهان مکوش

تو در خواب و از غفلت آکنده گوش

ز فریاد خواهان سخن می نیوش

بود رنج نابرده ارزان فروش

به صور قیامت نیاید به هوش

چو بیند مرا باز بیند دروش

بسا شب که تا روز بودم چو دوش

به موج از میانم برآید به دوش

همین تا بدیدم برفتم ز هوش

نظر را نماند نه تاب و نه توش

و گر گویم افسرده ای بر مجوش

مکن دعوی آشنایی خموش