با خود اگر می روی همره سودا مباش

پس تو حجاب خودی پس تو در اصلا مباش

هیچ توقّف مکن منتظر ما مباش

کار خود امروز کن سخرهٔ فردا مباش

باز بگویم که چه پس روِ آرا مباش

مرهم دل خسته باش صخرهٔ صمّا مباش

پر گره و صلب و زَفت هم چو معمّا مباش

طالب لؤلؤ نیی تابع لالا مباش

باش چو کشتی حمول طیره چو دریا مباش

بر در دون همّتان بیش به عمدا مباش

بوده نیی بیش ازین نه نه حقا مباش

نقد تو داری خموش بیهده گویا مباش