می بایدم که بشنوم آواز دل نواز

در بارگاه نفس بهیمی بمانده ام

تا کی توان شنید محالات و باز گفت

بسیار در کشاکش ایام بوده ام

ما به اعتراض مشنّع چه التفات

هم عاقبت به سدره رسد مرغ آه من

در ابتدا قبول اجابت نیافته

محمود رفت و مظلمه برد از جهان و ماند

دست از جهان بشوی و طمع بگسل از حیات

خفاش در حجاب بماند از جمال خور

حربا ز حیرتی که بر او غالب آمده است

گر قافیه دوباره شود شوق غالب است

تا کی هوا کنی چو شتر هر زمان مده