دست می گیر و ز پا می انداز

آشکارا مکن ای عاقل راز

ببُر از دشمن و با دوست بساز

چون من از تو که کشد این همه ناز

من و بیداری شب های دراز

چون بود منتظر بانگ نماز

بر در از حلقه برآید آواز

من و درگاه خداوند و نیاز

ای اگر یار بود بنده نواز

گو درین بوته به زاری بگداز