هین که به جان آمده ام دست گیر

هر چه کنی من نکنم اعتراض

تیغ ز بازوی تو و سر ز من

بس که کمان گوشهٔ ابروی تو

شد تُتُق سینهٔ من جعبه ای

بر دل پر آتش من رحم کن

بر مژه ی چشم پر آبم ببخش

ناله ی زارم بشنو هم چو نی

عقل ز من گشت جدا از جنون

هم نظری کن به نزاری زار