بر آتش از حرارتِ دل سینه چون تنور

آری گران بهاست مراد و مرید عور

هر چند عیشِ شیرین بر ما کنند شور

یارب به دستِ ما رسد آن حقّۀ بلور

تو آن نگر که کینه کش آمد ز شیر مور

سلطان نه لایق است به غم خواریِ ستور

نه شمعِ مهر نور دهد نه چراغِ هور

یوسف قیاس کن که نشسته ست پیش ِ کور

زاری نزاریا چو نه زر داری و نه زور