نشسته ام مترصّد که یار باز آید

چو حلقۀ کمرش در میان کنم دستی

مگر موافقِ بختم شود چو اخترِ سعد

رقیب مانع او شد ولی مگر هم زود

اگرچه دیر شد از رفتنش ولی دارم

یکی چو با شۀ حسنش شکارگر نبود

بگو به یارِ سفر کرده ای صبا زنهار

هنوز بر پیِ دل می روم ز بی کاری

رباب وار کشم گوش مالِ دعدِ فراق

دلی پر از گله دارم ز دوستانِ دو روی