این حوریان مگر ز سماوات می رسند

گویی مگر گریخته اند از بهشتِ عدن

یا از برای طوف به دنیا درآمدند

نی نی قرینه ای دگرست این سئوال را

بسیار برده ایم به حاجت نیازِ خویش

ما خود به حقِّ خود برسیدیم و لا محال

هر قوم را که می گذرانند ازین مقام

آری چنین بود که بدایات دورها

اوّل ز لااله به ألّا الله آمدند

ماییم و پیرِ خویش و خراباتِ عاشقان

آن ها که در بدایتِ فطرت بمرده اند

نی مشکلاتِ سرّ و علن می کنند حلّ

در ذاتِ دوست محو شو آخر نزاریا