زمانه گرچه بسی بر سرم نهاد

خوشا حیات به رویت که زنده زان نفسم

بلی حصول مراد از حیات جسمانی

رفیق همدم ما در سفر خیال تو بود

بهشت اهل صفا چیست ؟ راست گویم نیست

دهان به چشمه نوش تو تا درآوردم

به بندگی تو تا کرده ام قدم ثابت

نخست طالب حج ترک سر گرفت آن گه

طمع به صحبت شیرین خطا بود کردن

نزاریا به ثبات قدم مکن دعوی

محل پنجه صبر تو پیش بازوی عشق