چه شور از آن لب شیرین که در جهان افتاد

میان ما و شما وعده ی کناری بود

بسوخت صفحه رویم ز آب گرم سرشک

مگر غم تو که یک دم نمی شود غایب

به یک کرشمه که کردی ز گوشه برقع

دریغ نام تو آلوده دهانِ خسان

اگر ز حسن تو آوازه در جهان افکند

سوال کرد و به من گفت دوستی که بگو