همین که بانگ برآید بخواه کاسه ی راح

ندای صبح و موذّن به فالق الاصباح

دوگانه یی به فلاح و سه کاسه ای به صلاح

چه حاجت است به مشعل مباش گو مصباح

به زینهار درافتد به سایه اقداح

جماعتی دگرش باز می نهند مباح

غریب نیست ندانی تعارف ارواح

که حاصل است ازو سد هزار استرواح

نیاز با در مولا برم هو الفتاح

به رغم محتسب آن سهمگین تر از تمساح

که از زیان نزاری ترا چه خیر و صلاح

چو گنج کنج گرفته ست بعد ازین سیاّح

درین محیط فروشد چو تو بسی ملاّح