لایق دار انا الحق نبود هر حلاّج

با خود آنجا که کنند اهل قیامت معراج

در سر عجز به دست من و ما بیش دواج

آن که خوفش بود از قلزم و بیم از امواج

راست چون باده گل رنگ ز اطراف زجاج

خانه تاریک بود بی اثر از نور سراج

مثل است اینکه خرابی بود ایمن ز خراج

حج بنگزارده هرگز نتوان بود از حاج

خانه آن به که برافکنده نهد در تاراج

حجر الاسود اگر بازندانی از عاج

غایت مقصد و زنهار مگرد از منهاج

حکمت این است وگرنه غرض از ازواج

مدت عمر مکن در سر تشنیع و لجاج

تا نباشی به کسی هم چو خود آخر محتاج