گرمرا در بی هشی با دوست کاری رفت رفت

نا به کاری ، مبتلایی در بلایی ماند ماند

گر مراد از باغ دیدن چیدن گل بود بود

همت مجنون اگر جانی به لیلی داد داد

کشتی یی گر در محیط افتاد و سیری کرد کرد

گر مرا او با رقیبش در مقامی دید دید

گر دلم از آتش آن زلف مشکین سوخت سوخت

در زیارت گاه در دم گر نیازی هست هست

عشق اگر در بی قرای جان ما را داشت داشت

آفت جان نزاری رغبت دل بود بود

گنج اگرچه دیر دیدم رنج ضایع نیست نیست